Picking & choosing

There’s times when I just go fishing whatever the weather, but I must say that between the end of December and the end of February, I‘m getting more and more selective. Without question, the one kind of weather which really gets me ’up’ for a trip out between these dates is the arrival of a low front following a prolonged bout of high. Usually you’ll see an increase in temperature from sub-zero or even 3s and 4s, to almost double figures. This is a great window period, and you’ll usually witness strong wind blowing from the south or south west at the same time. The wind is likely to be quite high in the trees rather than low to the water, but there’ll still be a good ripple on the surface which will stir the fish up.
For some reason, in the UK we don’t tend to get many direct westerlies in the winter months, but when they do arrive along with a bout of low, then all the better and it‘s all systems go. This kind of weather has been very kind to me, and whenever such a front arrives, the lads in the Carp-Talk office know that the following week is sure to see an increase in catch reports on the news desk.

Whilst warmer winds are certainly much better, I’m also confident fishing into any really strong wind in January, especially if I’ve not been able to get out much and one arrives when I have a few days free. Even those from the north and east which usually have a very cold feel to them at this time of the year can be productive, especially when they are blustery and almost gale-like. It’s usually a case of ‘batten down the hatches’ and get hidden in the bivvy when they arrive, but they are most certainly much better to be out in than a really still windless bout of high pressure. Prolonged periods of sub-zero temperatures usually sees the lakes with a lid on (depending on how early or late into winter we are). When they eventually start to defrost, I also like to go at least a couple of days following the complete defrosting. It always takes a day or two for the ice to completely mix in the water and I suspect this is one of the reasons why during a defrost I’ve never really had much success.

Another weather condition which has been kind to me in the winter months is when it’s raining. I’ve had some lovely fish during rain storms in January and February, even those which have come with biting cold winds from the east and north. Shallow water spots have always been the areas that I’ve caught from during these periods, perhaps the reason for this being that the fish have come up from the deeper water to investigate what the noise on the surface is, or possibly the rain brings with it an attractive taste or feeling to the water which is better realised by the fish when they visit the shallower areas where it is likely to be mixed quicker.
One thing I can most definitely say with confidence is that the days in winter have been better than the nights at the majority of the venues I have fished. Quite why this is so I can’t say, but whenever the weather looks right and I’ve a spare day then out on the bank is where you will find me. The period between 12.30pm and 2.30pm has been especially kind to me at plenty of different UK waters and I know that I’m not the only angler who has experienced this obvious winter feeding instinct.


It all depends how much time you have available to you if you want to go to the lengths of trying to pick and choose when to go. It might also be down to how resilient you are and what exactly you want out of your fishing. Just being out on a cold January day and seeing the sun rise and set is memorable in itself; or seeing a snow storm arrive and turn everything white over-night: simply breath-taking moments in themselves.
Happy fishing.
Crowy

poeli and the giant mirror

Hi all,

This is the translated version of my article in the vbk magazine nr 50
It is about the biggest mirror alive in the benelux.
Enjoy!


Poeli and the giant mirror.

It was in 2001 that I finally got my driving licence and my mother was no longer obliged to drive her crazy little son to the local canal to throw in a couple pounds of his home made boilies. That driving licence opened the door to fishing a lot of new venues. During that same year, a friend of mine caught a giant common at one of those new lakes. Just looking at the pictures of that immaculate common carp, I immediately felt in love with this fish. Its heart-shaped tail, its dark colour and the enormous shoulders behind his cute little head made this fish all an angler could wish for. Over the following years this specific carp was all I could think of. Not so long after I found out about its existence, I started to fish the lake but it wasn’t going to turn out to be an easy job. The lake held only 10 to 15 carp, and except the giant common they were all small ones. Also the massive amount of weed and a ridiculous amount of natural food in there, made the assignment difficult. Extremely to the bone! From 2001 until the present time the common only visited the bank 3 times. Many anglers came to give it a try, but many left the lake as quick as they came. During all these years I’d tried many, many nights and weekends to bank the lovely common. But I only managed to catch almost the whole population, off course except that specific common. And how longer it takes me to catch that target, how more difficult it became for me to find the motivation to go. I suppose my name was just not written on there… during all those years I fished off course on lakes, canals and rivers elsewhere, and caught lots of others nice lumps, but they could all stand in the shadow of that massive, beautiful common. A common called “the eburoon”

Moving

In 2007 I left from underneath the safe wings of my mother and found a place for myself. And that move also meant that the lake with “the eburoon” was further away. Too far away! In fact the distance made it that I’d have to give up. I lost the thought of ever holding the eburoon in my arms…
But it was also in that year it came to my ears that there was also a giant mirror close to my new home. This offered the possibility to fish during the week and combine it with my work. By seeing a picture of that mirror with no name, its existence was confirmed. I had a new target. The mirror was possibly even bigger as the eburoon, but the lake was again not for pussy’s. This venue was about 25ha big and holds only15 carp. Memories of the quest for the eburoon rose up. Just like the eburoon, this carp was so mysterious, so unknown and so difficult. And it’s just that what I like about targetfish. The new adventure started here. The least I could do was give it a try. The main plan was to hit it hard in the spring of 2008.


Spring

Already in February I was visiting the lake quite often. Sometimes I went there alone, sometimes with my girlfriend and her dog. Always when I start on a new lake, I try to be there as often as possible. I want to feel it, want to get a grip on the surroundings, get familiar with everything in and around the water. On sunny days I also baited up a large area which featured a couple shallow bars. The amounts of bait that were put in, were kept limited because the water temperature was still under 10 centigrade. With this small stock of carp you got to be very careful no to overfeed them.
The chosen boilie was my favourite pink secret boilie from the Solar stable. But to be a couple steps ahead on the other few anglers I added a couple things as an extra. I like to add belachan powder to any mix I use and also pre digested green lipped mussel. When my baits are defrosted I also pour liquid L-zero-30 on my baits and let them soak in it for a night.
To make the finishing touch, I tend to cast my rig with a stick made from up and down mix. Lots of attraction and it also prevents tangles.
The first two nights were a blank. I was fishing nearby a parking where were lots of expatriate. Because the place was not quit safe for my car and myself, I always arrived around 11 o’clock in the evening and stopped fishing at 6 o’clock in the morning. Just 7 hours fishing does not seem a lot, does it? Those first 2 nights the main difficulties were the youngsters there and they didn’t motivate me the hit the sack for a good night sleep. I only dared to rest my head with one eye open. The 3rd night I decided to move a little further. Because I was feeding a large area, I supposed it wouldn’t make a difference. From this point it was even easier to fish the shallow margins.
Anyway, about five o’clock I’ve got a couple bleeps and saw my dangler drop back a little. First thing I could think off was that I got one of the few breams on my hook. I guess you can imagine how I felt. But when I picked up the rod I saw my line was heading to the left and that was the confirmation that it certainly was not a bream! Quickly I gained line until I got direct contact with the carp. The fish had decided to swim towards me, just above the bottom. He was not quite strong and quickly I could scoop my net underneath it. I was pleased with the first carp on the new lake and his weight made it even better. With 17,8kg common I could pack up my gear with a smile. I quickly made a couple pictures using the remote, witch I’ve been thankful for who’s ever invented that! ( I guess also my mates who normally get a wake up call to come over and do the honours are pretty pleased by this invention)


The following 3 nights were blanked, and resulted in some more problems with lazy younsters. There was one evening some people found it funny to play with a gun. Once I was safe at the water, I could lay back and enjoy the silence, but arriving without being noticed is always the hardest part. The question is: are they going to aim their guns at you, thash your car or just hit you in the face? What are they going to do or say? Scary that is. Even the police do not interfere in this area. For the law, this is a battle lost.
At the start of the 7th night I made it to the bank without strange encounters so around 23 o’clock my rods were casted out on the spots, precisely where I wanted them. About 01 o’clock again a couple bleeps announced action on the rod with the single secret pop up. Again the dangler was backdroppin’ and this time I was prepared. Yep, carp it was! This boy was not that lame as his friend last week, and he was determined to go left, no matter what. I got in some serious trouble with the other rod and switched off the delkim. To lower the risk, I waded with trousers and socks in the water. Because I forgot my headlight in the car and it was very clouded, I could see nothing in the pitch black. The first 2 occasions I failed to land the strong common. Luckily the Solar longshank did not let me down. The 3th time I tried to get it in, I succeeded. He finally came with his full length in the mazes. Again this was a good one. The long common brought 18,5kilo’s on the scales. It was still pretty early in the night and so I recasted the 2 rods back on the spots. But nothing else happened until 6 o’clock when time had come to pack up and leave for work. While setting up the gear to make some pictures on my own, I could admire this fish now in the daylight. This particular common is a beautiful banana shaped carp. Nice yellow colours and a pretty long length. Nice!



2 days later I’m back. This time it was raining a little and the result of that was that there was nobody on the parking lot but also no carp in the neighbourhood I guess. So I blanked.
I ‘d let the weekend go by, but on saturdaynight I went after midnight to the water for baiting up a little again. On the following Monday I went back with my gear. It was already after 23 o’clock because I went baiting up another lake in the meanwhile. But even it was late, there still were lots of “gangsters” near the lake when I arrived. No signs of fish, but enough active thugs right on my swim! I decided to wait for 30minutes and smoke some cigarettes. But after 15 minutes I got irritated and gave it one more cigarette before I would head back to the lake I just went baiting to go sleep some needed hours. Just at the time I finished my cigarette one of the bloke’s received a phone call and was clearly pissed off about something that was told on the other side of the line. I heard him say that he’d come over to settle things himself. Okay, just what I wanted to hear! The last ones to hit the road were a couple, they got in the last car on the parking and drove off. As quickly as I could I baited up a little and cast out my rods. I drank my traditional single beer and immediately after that I fell in a deep sleep. Somewhere in the middle of the night I received a hard run on the bottom bait rod. I jumped out of my coma and grabbed the rod with the spinning reel. The carp didn’t care and just kept swimming. When I set the drag heavier and heavier, the strong beast realized something was terribly wrong and headed towards the other direction. From then on it looked like he had enough of playing it hard and tried to work just with his weight. For me it felt just like I was pumping a dead weight towards the surface. The carp moved very slowly from the left to the right for several minutes. I was already until my knees in the water, because this was with no doubt again a good carp. After several nervous minutes, I pumped a lumpy weight on the surface and saw a big mouth break through the surface.
I put the net underneath it, pulled it up, and fitted the rest of the fish in the net. On first sight the massive carp laid straight up in the water and I saw scales on his back so I thought this was a common, but a very good one. A bit disappointed it wasn’t the giant mirror I pulled the arms out of the landing net but then the fish rolled over on his side, and damn, it was a mirror! My god, this could only mean one thing, this is the giant target I was fishing for!
In an adrenaline rush I carried the carp on the unhooking mat, but with all this adrenaline it looked like the massive mirror already had spawned and his weight would be a little on the low side. But when I hung him with the weigh sling on the scales which were hung on a tripod, he brought 34,1kg on it!
I just could not believe this was happening and I stared a few seconds in ecstasy to the scale!
Quickly I put the beautiful creature in a sack and rang Mark and Mario, 2 of my best friends. When I rang them they knew immediately what was going on but were also amazed with this weight. It had been over 2 years the mirror reached the bank and his weight then was 29,1kg. I could never think he would be as big as he is now.
Also I send a text message to Geert Ooms: “Job done: 34,1kg”. but unfortunately, his mobile was switched off so he missed out on the photo shoot.
After packing up my gear while waiting for Mark and Mario I smoked the most enjoyable cigarette ever.
When my mates arrived, hands were shaken. Everything was set up to film and take pictures. Everything looked perfect this morning. There was nobody to been seen, just me, 2 of my best friends and this beautiful, mysterious and enormous creature which came right out of my dreams. The red glowing sun came up and made the beautiful mirror look even prettier than he already looked. Everything is sweet this morning, the drops that fell down on the unhooking mat looked like sugar. Between the flashes of the camera I looked into the sun, thinking about “the eburoon”. I finally caught my dream , with a couple kilo’s of intrest.



I’m overwhelmed of luck; this carp has all the heeling medicine which I search for in a carp…
Magic, mysterious, and difficult. In my life I’m always in search for those things.
Things that move me, things that make me cry.
May be, I’m going back to look for that mystery, magic and difficulty…
In search for “the eburoon”…
There always has to be “something” in my pursuits of carps…
I don’t need to catch many massive carp on slutty lakes… it’s like sleeping with a girl just for the sex. Fun at the moment, but you can do nothing with it for the rest of your goddamn life.
Give me some unknown, hard to get lumpy’s… only then I prove myself, only then I can be really happy for all the work done… only then I can die happy…
But it’s a feeling many anglers just can’t (or will not) understand…



Gunther Poelmans aka Poeli

New products for 2009

New 4 rod presentation sets. Due to demand we will be offering 4 rod versions of our popular indicator systems sets in all different head colours. These will be available in spring 2009. Just ask your local Solar dealer.

4 rod Fluoro head presentation set, traffic light



4 rod Power Glow presentation set, traffic light



4 rod Quiver loc presentation set, traffic light

Mix it up this winter

A good tip to try this coming winter is to mix up your baits instead of just going in with the more traditional approach of using one specific flavour, mix and size. I’ve done quite well in recent times using a combination of small baits, mixes of Squid & Octopus and BYT Wedges, with 6mm Secret and Top Bananas, plus 18mm Dairy Cream and Club Mix boilies. There’s very few lads that go in with this approach, and I’m convinced it’ll work on most waters. You don’t need to go overboard with it in case you over-bait, keep it nice and light. Maybe a small bag filled with a sprinkle, or a handful in a hopper of a bait boat or a couple of spods worth is all that you need. I’m sure the different sizes, colours as well as the mixture of different chemicals in the swim draws the fish in, especially those which see a lot of angling pressure. It’s been working OK for me, so give it a try and see for yourself.
Crowy

VBK meeting op 13/12/2008

Nog snel even dit bericht aan de Belgische en Nederlandse blogbezoekers!

Op 13 december is er de VBK meeting. Wie graag de drijvende kracht achter Solar Tackle, namelijk Martin Locke, wil ontmoeten is dit de gelegenheid bij uitstek.
Er zal ook een stand van Solar Tackle staan zodat je de nieuwigheden in het gamma kan bekijken.

New products - Presentation sets

In time for Christmas we have launched some new products for the Sharper Carper. Gold Presentations sets, Fluoro head presentation sets, Power Glow Presentation sets, Power Glow indicator systems, Zipped Urban hoodies, Limited edition 24 carat gold plated worldwide pods, Gold Fluoro indicator system in stock now! They are all perfect Christmas presents, guaranteed ...


Gold Presentation set Three Lions



Fluoro Head Gold Presentation set red



Fluoro Head Presentation set



Gold Presentation set (also available with I-Lite body)



Power Glow Presentation set




Urban Zipped hoodie



24 Carat Gold Plated Worldwide Pod





Gold Fluoro indicator system



Gold I-Lite with Gold chain and Gold Hanger ball clip

The Secret

Het is nu 3 jaar geleden dat ik met de mixen van solar aan de slag ben gegaan.

Aanvankelijk heb ik zoveel mogelijk mixen getest welke het beste past binnen mijn visserij. In die 3 jaar heb ik de meeste mixen grondig getest en zijn er enkele die mijn voorkeur zijn gaan krijgen. Met stip op nummer 1 is dat “the secret”.

Deze opvallende boilie noemde men in eerste instantie the winter secret. Maar doordat deze boilie ook in de warmere maanden enorm veel vis op de kant brengt, is het neerbuigend tegenover deze mix om hem enkel in de winter te gebruiken.

Een voorbeeldje: Afgelopen zomer heb ik na enkele dagen voeren op een klein water gevist. Het water heeft een reputatie om 1 of maximum 2 vissen per keer vrij te geven. In mijn eerste sessie van 8uur kreeg ik meteen 4 runs waaronder 2 dertigers! Ik bleef de stek ondertussen aanvoeren zonder te vissen, en collega vissers vertelden me dat ze vissen vingen die een roze substantie ontlastten. Duidelijk het bewijs dat ze er niet genoeg van krijgen!

De reden waarom ik deze mix zo graag gebruik is dat je er alle kanten mee op kan. Doordat hij enorm snel verteert kan je al eens flink doorvoeren en zodoende de vissen voor een langere tijd op je aas houden. Instant werkt hij dan ook weer voortreffelijk. Zo ving ik in september in de eerste nacht op een openbaar water in Frankrijk al meteen een spiegel van 22kg. Dat deze vis niet aan zijn eerste hap toe was bleek wel meteen, onmiddellijk bij het vangen lag mijn onthaakmat al vol roze ontlasting, zelfs ’s morgens bij het fotograferen hield het niet op.

The secret heeft een aparte, zoetige geur en is door zijn felle opvallende kleur een attractieve knikker, maar het vreemde is dat ik er niet meer witvis mee vang dan met een andere knikker. Ik vertel er wel bij dat ik graag experimenteer met deze mix, en het zoete combineer door hem iets meer “fishy” te maken.

Ik geef jullie nog enkele recepten en tips die ik graag toepas bij deze voortreffelijke, aparte mix.

Recepten:

1 kg secret mix

10ml stimulin amino

5ml fresh smoked salmon / squid & octopus koi rearer

50gr belachan powder

1 koffielepel squid & octopus powder

Deze mix gebruik ik graag bij koude watertemperaturen:

1kg secret mix

10ml stimulin amino

3ml estherblend 12/ esther pineapple

3ml candy sweetener

1 koffielepel candy sweetener powder

Tips:

-Zoals ik al aanhaalde, durf te experimenteren! Ik gebruik graag vismelen om ze daarna af te werken met zoetigheden, net zoals ik een zoete mix zoals de secret verwerk met vismelen en visflavours.

-Op waters met veel witvis of met zware hengeldruk.moet je opletten dat je niet té wilderig omspringt met wateroplosbare of overdreven attractieve producten. Je kan dan wel eens veel last hebben van witvis of kleine karper.

- Probeer je boilies telkens in kleine hoeveelheden te draaien, en telkens je toevoegingen aan te passen naargelang de omstandigheden. Als je in het voorjaar in 1 keer je vriezer vol steekt kan je na een tijdje met een boilie blijven zitten die niet volledig naar je zin is!

- Boilies moeten niet altijd rond zijn, ik voer en vis graag met "chunks" of gebroken boilies zoalng de omstandigheden het toelaten.

Succes!

Gunther Poelmans

Safety first with Solar's Lead Clips

Hi everyone. I managed a few nights out last week, and had a chance to try out the new Solar Safety Lead Clips for the first time. I was confronted with some big weed beds at the lake I was fishing – you know, the stuff which is top to bottom in the summer months and breaks off in the autumn, causing you all kinds of problems if you’re not careful.
The weather was real cold for the first few days and I knew it was going to affect the carp, keeping them huddled around safe areas like weed. I therefore wanted to fish as close to it as I could. I couldn’t actually fish directly into it as it was so thick, but after a bit of searching with the plumbing rod I found some nice firm bits of bottom close by.
As soon as the weather changed for the better, I was into my first fish. As expected, it managed to find the sanctuary of the weed, but with some steady pressure, in she came. It was nice to see the Solar clip stay firmly attached to the swivel, courtesy of the little insert, rather than slip down the line and cause me problems. With steady pressure, the fish was soon beaten, weighing in at 29lb 12oz. It was also good to see the lead stay on the clip thanks to its extended arm as I’m not a fan of dumping leads every time I fish in weed.
Further success was just around the corner on the same rod, with another nice mirror of 28lb 12oz coming the next day. Once again I had no problem whatsoever with gliding her through the weed so I’ll certainly be putting the clips to further use this coming week. I’ll let you know how I get on.
Crowy

new PB common for Steve

Seven days in swim 19 at Rainbow hardly seemed to be an exciting prospect, after all it has been my least productive of all the swims I have fished there. But as ever anything is possible at this fantastic water! I took the left side of the swim as my friend Gary Hillson was on his first trip to the lake and as the right side is normally more productive, I figured it was best to let him have that sider. It proved to be the case when on the Sunday morning he landed two carp of 20lb and 53lb, both commons and the latter being his second biggest common ever. We were both using the Club Mix, with single 20mm hook baits over a scattering of 18mm freebies and Club Mix 365 pellets. My side of the swim was slower to get started (as expected) but on the Monday I landed a couple of commons of 29lb and 37lb. From then on the action started to increase and the more bait we put in, the more action we received! As I've found before, the Rainbow Carp really do love the Club Mix - more than any other bait I would say. The right side was really doing the business for Gary with several more fish up to 46lb. But although I was getting less action, the quality of the fish was increasing and I landed three more fish, a mirror of 47lb 12oz and then two commons of 47lb 12oz and 50lb 8oz. But the best was saved until last, when at 2am on the Saturday morning, just hours before packing up, I latched in to something that felt a lot heavier than the rest! After a really good battle, Joan slipped the net under what was obviously a very large common. We weighed the fish at 67lb 12oz - a personal best by some margin and my long-awaited first 60lb+ common. The Club Mix has done wonders for my results ever since I first used it, but it seems to just get better and better, producing three 30kg carp for me this year - what a bait!!!
Cheers Steve

Met de winter voor de deur

Door een matig najaar op onze Belgische rivieren en kanalen werd de drang naar wat actie en de bijhorende kromme hengel weer groter. Het vergt heel wat van een karpervisser om blank na blank te verdragen en te weten dat je wel alles goed doet, maar dat de vissen er gewoon niet zitten. De steeds langere nachten en het dalende kwik zorgen er dan voor dat zelfs de taaiste karpervisser z’n drang naar vis op de mat moet bevredigen door eens een ander water te bevissen.

Begin november lag er een duwvaartboot pal op mijn favoriete stek aangemeerd en het zou onmogelijk zijn om er te vissen. Dat was wel flink balen, want ondertussen zat ik weer een weekje of vijf te blanken en net nu de omstandigheden om een vis te vangen goed zijn, is de stek onbevisbaar.
Plan B leek nu klaar voor uitvoering. Een nachtje op een druk bevist water met een bijzonder goede populatie zou m’n uitvalsbasis worden. Tenminste, zo had ik gehoopt. Bij aankomst aan het water kan ik alleen maar vaststellen dat er veel volk aan de slag is. Dat er ook al enkele nachten met temperaturen onder nul gepasseerd zijn is te merken aan de vangsten. Iedereen klaagt over het uitblijven ervan. Slechts één vis had zich het voorbije weekend laten strikken. Waarschijnlijk zou het beter zijn om wat te wachten tot de watertemperatuur wat stabieler is om hier aan de slag te gaan. Hier zou ik dus niet gaan vissen.
Best wel frustrerend hoor. Een ganse periode had ik het razend druk op mijn werk, en nu ik eindelijk eens een dagje vrijaf heb én rustig zou kunnen vissen zit alles tegen!

Tijd voor plan C dus. Een half uurtje blazen op de autosnelweg leidt mij naar een water waar ik ooit m’n karperhart sneller voelde kloppen. Een plaats waar ik spannende momenten beleefde en mijn vissersinstinct het volledig overnam en primeerde op “normaal” menselijk gedrag. Ondertussen heb ik het op dat water wel gezien en is de magie verdwenen. Ik ben, in tegenstelling tot wat velen denken, echt wel een gevoelsvisser. Naar mijn gevoel heb ik op dit water niks meer te zoeken. De zon gaat langzaam onder, en ik weet dat er nog maar weinig opties zijn. Of toch, nog eentje!

Een klein maar schattig watertje ligt op een boogscheut van waar ik mij tijdens de zonsondergang bevind. Ik besluit om enkel wat te voeren en pas de volgende ochtend te gaan vissen. Voorzichtig werp ik met een throwing stick enkele “the secret” boilies tussen de overhangende takken. Als gevolg van de dalende watertemperatuur moet ik ook hier rekening houden met de mindere activiteit van de karpers. Wat dat betreft weet ik dat de gebruikte boilies niet snel voor verzadiging zullen zorgen. “The secret” is namelijk een boilie die door zijn samenstelling ideaal inzetbaar is tijdens de koudere periodes. Niet dat je er in de zomer niks mee zou vangen, hoor. Integendeel, tegenwoordig gebruik ik deze boilie, met volle tevredenheid, het ganse jaar door.



Als ik de volgende ochtend weer aan de waterkant arriveer, staan er tweehonderd kilometers op de teller van m’n oude bestelwagen. De hoogste tijd om eindelijk eens een lijn nat te maken!
Ik wil zo dicht mogelijk tegen een diepe oever, onder de overhangende struiken, vissen. Omdat ik geen voerboot meer heb, heb ik mijn montages aangepast om discreet en toch accuraat te kunnen vissen.
Een inline-lood waarvan de harde plastic tube is verwijderd zit op een contour leadcore leader gemonteerd. Om het lood op z’n plaats te houden en voor een goede inhaking te zorgen heb ik een leadcore backstop bead gemonteerd.
De onderlijn bestaat uit amper 12 centimeter gecoat onderlijnmateriaal waaraan een stronghold longshank bevestigd is. Een “secret” pop up wordt rechtstreeks op de hair geplaatst. De hair wordt op z’n plaats gehouden door een blowback ringetje. Om het geheel extra attractiviteit mee te geven bevestig ik een klein pva netje gevuld met “365” pellets op de haak. Simpel én efficiënt!
De eerste worp is meteen goed en het lood belandt met een dof plonsje vlak voor de overhangende takken.
De tweede hengel wordt in een dieper gedeelte gevist. Hopelijk kan ik hier een vis verrassen die het trager afkoelende diepe water opzoekt.
Een snowman vormt op deze hengel een prima aasaanbieding. Op de iets zachtere bodem voorkomt de pop up dat de gewone boilie te ver zou wegzakken. Ook hier weer een klein netje met “365” pellets om het geheel af te werken.

Her en der verspreid ik nog enkele boilies maar omdat ik toch zo weinig mogelijk kabaal wil maken voer ik de meeste boilies in de takken, zodat ze door de twijgjes in het water belanden. Bijna geruisloos vallen de meeste fluo roze bolletjes in het water. Dit moet wel goed komen…



Lang moet ik niet wachten voor de eerste aanbeet komt. De top van de hengel die het dichtst bij de overhangende struiken ligt wordt kromgetrokken en nog voor de beetverklikker een piep geeft, gris ik de hengel uit de steunen. Even is het drillen op het scherpst van de snee om te beletten dat de vis zich in de takken vast zwemt.
Als ik juist voor enkele dode takken een kolk zie verschijnen weet ik dat de vis zich gedraaid heeft en ik de strijd zal winnen.
Niet veel later zwemt een kastanjebruine spiegel rondjes onder de hengeltop. Als ik uiteindelijk de vis in het schepnet heb, weet ik dat het een behoorlijk exemplaar betreft. Een mid-dertiger, op z’n minst.
Verbaasd over z’n schoonheid en afmetingen graaf ik in m’n geheugen om uit te zoeken of ik deze vis al eerder ving. Volgens mij is dit er één die telkens de dans ontspringt. Ik ben dus dolgelukkig omdat dit een voor mij onbekende vis is.



Zodra deze breedrug weer veilig z’n rondjes zwemt voorzie ik de hengel van een nieuwe onderlijn, plaats weer een pva netje met “365” pellets op de haak en gooi weer in. Ook ditmaal landt het lood precies waar ik het wil. “Bang on” vlak voor de overhangende takken.

Tegen de middag breekt een flauw zonnetje door de laaghangende bewolking en besluit ik om m’n hengel uit het diepere gedeelte weg te halen en een stuk ondieper te vissen. Dat de invloed van de zon vissen op het ondiepe lokt, bewijzen de twee kleine schubjes die kort na mekaar een fout maken door de snowman op te pikken.

Zo zie je maar dat er soms niet veel nodig is om wat actie te forceren. Als je de middelen die je ter beschikking hebt maar goed inzet.

Halverwege de namiddag is het de hoogste tijd om huiswaarts te keren. De plicht roept. Er moet namelijk nog gewinkeld worden en omdat Annelies vandaag wel moet werken speel ik goede huisvader en zorg dat er eten op tafel staat wanneer zij van een lange werkdag thuiskomt.
“Schat, jij hebt zeker wat gevangen, niet? Ik zie gewoon aan je gezicht dat je tevreden bent,” zegt ze wanneer ze de keuken inloopt.
En of ik tevreden ben!


Geert Ooms

4 days on the river

Hi All,
I made a quickly compilation of a 4 day session on a river a couple weeks ago with a friend.
We only caught 4 carp. A 22 lbs common for my friend, and for myself a 20+ lbs mirror and 2 commons of 37 lbs and 45,6 lbs.

Again the Secret mix did the job.

I hope you'll enjoy this short movie!

Cheers!

Gunther Poelmans

Belgische bak

Een westenwind waait door de kaler wordende eikenkruin. Er heeft zich een eekhoorn in genesteld. Het diertje is druk bezig zijn wintervoorraad eikels en noten aan te leggen. Aangezien ik weinig of geen tijd heb gehad om m'n okkernoten te rapen heeft hij voedsel zat. Hij zal allicht niet omkomen van de honger. De herfst is al flink ingezet en ik maak me klaar voor een verre trip naar de andere kant van het land. Alle vismateriaal is verhuist van de garage naar de wagen en ik neem plaats achter het stuur van m'n oude en rammelende kar. Eigenlijk ben ik dringend aan een nieuwe vierwieler toe. De geluiden die de laatste dagen vanonder de motorkap vandaan komen klinken op z'n zachtst gezegd onheilspellend. Het lijkt wel of er een of ander wild dier onder verscholen zit. Een beest met vreselijke honger en een knorrende maag. Mensen op straat werpen me vreemde blikken toe wanneer ik kom aanrijden. Maar goed, de acht jaar oude vismobiel rijdt nog gezwind van punt A naar B en zolang hij dat doet is het me goed. De priemende blikken van voorbijgangers neem ik maar voor lief.

We schrijven de laatste week van oktober en ik geniet het voorrecht om een drie nachtensessie te mogen vissen op een syndicaatwater in Limburg. Dit op uitnodiging van mijn makker Theo Pustjens.
Een vistrip waar ik reikhalzend heb naar uitgekeken. In de weken voor de bewuste sessie kan ik maar aan één ding denken en dat is 'Zeus', de grootste spiegel van het water. 'Zeus' is werkelijk een fenomenale karper. Een oogstrelend mooie vis die uitzonderlijk geproportioneerd is. Groot, lang, breed in de rug, alles in de juiste verhouding en voorzien van een prachtig schubbenpatroon. Nu, er zwemt menige grote knaap rond in Theo's water en elke daar gevangen karper zou me een groot plezier doen, echter het vangen van 'Zeus' zou ik als het absolute summum beschouwen. De vis hangt daarom al dagenlang als een roze wolk boven mijn hoofd. Eigenlijk in achter mekaar schuivende wolken. Wolken met tekstballonetjes als in een stripverhaal waarin ik zelf ook een rolletje krijg toebedeeld. En uiteraard een stripverhaal met happy end waarbij 'Zeus' op het einde verdwijnt in mijn net. Ik ben er zo van doordrongen dat ik veel vaker dan anders foute antwoorden geef wanneer m'n Volschub tracht een gesprek met me aan te knopen. Het woord vis(sen) rolt enkele keren onbedoeld uit m'n mond. Bij het "wat gaan we vanavond eten schat", kom ik er nog net mee weg, maar als ik ook iets over karpers mompel bij de vraag of ik haar nog wel graag zie heb ik het finaal verkorven voor die dag.

Ik ben zo enthousiast dat ik een half uur eerder op de afspraak ben. Theo troont me eerst mee naar z'n kelder waar hij trots z'n nieuwste passie etaleert. Twee reusachtige aquaria met daarin samen een vijftigtal enig mooi beschubde karpertjes. Allemaal eigen kweek, nakomelingen van Theo's reuzen die hij opkweekt tot ze de vereiste aalscholvervrije grootte hebben bekomen en ze uitgezet kunnen worden bij hun ouders.
Eén van de vissen is bijna drie keer zo groot als z'n soortgenoten. Een supergroeier met de vereiste genen om het tot megakarper te schoppen. Hopelijk komt hij het komende, meest belangrijke, jaar in een karperleven, goed door en kan iemand hem in de toekomst verwelkomen op de onthaakmat.

Een uur later sta ik eindelijk aan de oever van de grote grindkuil. Er zijn recent nog werken uitgevoerd, dijken heraangelegd en de aarde voelt er nog wat onvast onder de voeten. Er staat regen op het programma en dat wordt dus geheid een modderbende als ik me hier ga neerpoten. Theo's verklaring dat het een uithoek is die weinig wordt bevist en daarom wel eens een school vissersschuwe karpers kon herbergen vind wel gehoor in mijn op volle toeren draaiende karperbrein. Echter, uiteindelijk besluit ik om aan de andere zijde van het water te starten en de bewuste uithoek eerst te voorzien van voer alvorens deze te bevissen. En mocht het flink lopen op de eerste stek dan is de noodzaak om uit te wijken naar hier misschien niet eens nodig. Ik heb 10 kg Secret boilies en 5 kg gelijknamige pellets bij me (voorheen Winter Secret maar de 'Winter' is intussen weggelaten omdat er daardoor onterecht werd van uitgegaan dat het aas enkel 's winters voor succes garant stond). Ik ben er tamelijk wild van want ik heb het enkele weken geleden voor het eerst losgelaten op Rainbow. De daar gevangen vissen hadden er duidelijk pap van gelust. De onthaakmat lag vol met het roze spul. Altijd een goed teken! Ook de vangsten van mijn teamgenoten Geert Ooms en Gunther Poelmans zijn adembenemend op de Secrets.


De dagen worden alsmaar korter en het is zaak de hengels te water te hebben alvorens het geheel donker is. Theo wijst me nog snel de meest interessante spots aan en ik neem elke aanwijzing en hint in dankbaarheid aan. De jarenlange ervaring van een oude karperrot als hij leg je niet zomaar naast je neer. Hij kent het water als geen ander en zijn raad kan wel eens van goudwaarde blijken. Hij geeft me de tip om de bodem uiterst secuur af te tasten naar grind en mijn rig (simpele snowmanrig met een Solar Long Shank nr 6 haak) en haakaas (14mm Secret boilies) te droppen waar het hard is. Geen sinecure zo blijkt, want het nog resterende grind blijkt een schaars goed. Het meeste is weggezogen door de grindzuigers. Grote slokoppen van machines toebehorend aan de firma's die deze en andere plassen in de buurt hebben doen ontstaan. Na lang zoeken en aftasten heb ik toch iets gevonden dat bevredigend aanvoelt en wordt het tijd voor koffie en een hapklaar brokje kip. Kip uit eigen hok en klaargemaakt door Volschub. Lekker!
Tegen 19h zitten we relaxed in ons stoeltje te genieten van de avond. Er staat een kille bries maar ach, wat deert het. Voor ons uit zwemmen beren van karpers, volgens Theo waarschijnlijk 5 stuks die de magische 50 pond overschrijden. Plus nog een aanzienlijke reeks dertigers en veertigers. Kortom genoeg om het bloed sneller te doen stromen.

In afwachting van livekarpers bekijk ik maar het uitgebreide fotoalbum annex logboek. Bladzijde na bladzijde vergaap ik me aan de schitterende bewoners van de plas. Man, man, man wat een verzameling schoonheden... Ik werp nog een laatste keer en blik op 'Zeus' en sluit vervolgens het boek. Laat die Delkims maar krijsen! Al is dat meer een wensgedachte dan iets wat ik ook echt verwacht.
En toch, amper twee uur later weerklinkt het zoete geluid van een Delkim over het water. Het is Theo's meest rechtse. Een gerenommeerde hotspot die al vroeg in de sessie een lage dertiger voortbrengt. Het blijkt om een nog jonge, pas enkele jaren geleden uitgezette vis te gaan. Hij is drie kilo aangekomen. Theo is blij met het resultaat. En ik zie aan zijn ogen dat hij nog het meest blij is met de stevige groei en de ruime gewichtstoename van de vis dan met het feit dat deze over de dertig pond gaat. Theo schept bijzonder veel plezier in het zien groeien van zijn stockvissen. Ik herken dat...
Deze sessie begint aardig. Amper enkele uren ver en al vis op kant. En het werd nog beter want exact een uur na de eerste aanbeet volgt er een fluiter op Theo's linkse. Hij springt de zware metalen boot in en stuift er achteraan. Hij is binnen de 10 minuten terug en eerst denk ik nog dat hij de vis is kwijtgespeeld, de vorige dril duurde immers een stuk langer, maar ik zie het net met grote schub erin op de mat in de boot liggen en besef dat hij het toch tot een goed eind heeft gebracht. Mijn ogen vallen zowat uit hun kassen als ik met behulp van onze lampen de omvang van de schubkarper zie. Theo heeft hem al herkend en weet dat het om een dikke veertiger gaat. Hij had dezelfde vis vorig jaar op 24 kg. Maar toen zat hij al zo vet dat er nagenoeg niks meer bij kon... En toch zwiept de unsternaald vlot door de 25 kg grens! Meer bepaald 25,1kg. Nou Theo heeft zijn start niet gemist. Wat een kanjer zeg...



Ik heb intussen voorgevoerd in de 'uithoek', maar het lijkt er sterk op dat er volop vissen zitten in dit gedeelte van het water, nu ja baat het niet, dan schaadt het niet. We genieten nog na met een lekkere dampende mok, praten over wat hopelijk nog komen gaat en kruipen uiteindelijk iets na middernacht onder de wol. Het is flink afgekoeld, de thermometer kruipt richting vriespunt en de kille wind is niet meteen uitnodigend om lange tijd op het water te vertoeven.
Ik kan de slaap niet meteen vatten, mijn hoofd loopt over van de karper. Zouden de Limburgse dikbuiken ook bij mij langskomen en proeven van The Secret of zitten ze zo geconditioneerd op Theo's aas dat ze niets anders blieven. Twijfel bekruipt me omdat ik intussen weet dat Steve Briggs deze stek laatst nog ook beviste en niks wist te vangen.

Iets na 01h. Ze zijn wel degelijk geïnteresseerd in The Secret want mijn linkse Delkim giert het uit. Een fluiter van jewelste. De draad vliegt in een ijltempo van de molen. Het is mijn verst liggende hengel die nog behoorlijk ondiep lag op een mini-kiezelrug. De vis snelt in een rottempo naar het open water. Een geluk, want als hij koers had gezet naar de andere kant dan zwom hij ongetwijfeld achter het schiereiland aan en dan was de kans op vastzitten een stuk groter. Maar de karpergoden zijn met mij en even later ben ik boven de vis. Het voelt goed aan en ik hoop op een dertiger, misschien zelfs een veertiger. En diep van binnen nog op veel meer... Eigenlijk hoop ik gewoon op 'Zeus', maar dat zou natuurlijk veel gevraagd zijn, niet? Eerste run van het water en meteen voor de top gaan. Nou ja, je kan maar hopen en dromen, toch?

Er valt behoorlijk wat licht van de straatlantaarns over het water dat trouwens kraakhelder helder is en ondanks het donker van de nacht kan ik wat later een wel erg brede rug aan de oppervlakte zien. De spanning is meteen te snijden want het is duidelijk een bak, dat is een veertiger, zeker weten. En wie weet, misschien zelfs... Nee, nu niet te overmoedig worden denk ik, maar ik krijg dat idee aan 'Zeus' gewoon niet uit m'n kop. En als de vis een eerste keer op z'n zijkant gaat liggen zie in een schubbenpatroon dat me o zo bekend voorkomt. Ik heb de foto's van eerdere vangsten de afgelopen dagen zo vaak bekeken dat de contouren zowat in mijn geheugen gegrift staan. Dan duikt de vis weer en vraag ik me af of ik dit niet allemaal hallucineer. Misschien is mijn obsessie met deze vis zo hard opgelopen dat ik hem overal en in alles zie... Maar als de spiegel wat later een tweede maal op zijn zijde ligt en ik hem het net kan inloodsen weet ik wel zeker dat dit hem is. Ik bekijk hem nog heel even met m'n hoofdlampje, zie dat het goed is en vaar terug naar de oever, die zeker driehonderd meter verder ligt...
Theo staat me al op te wachten en hij merkt aan m'n gedrag dat het iets speciaal is. Theo werpt één blik in het net en bevestigd meteen mijn vermoedens. Jawel het is 'Zeus', the one and only!! Dat het een vijftiger is staat buiten kijf, maar volgens Theo moet hij rond deze tijd van het jaar eerder richting 30 kg dan 25 kg gaan. De unster staat met weegzak eraan op nul en het is wachten op het verdict. De naald slaat met een klap door de vijftigpondsgrens heen en blijft wiebelen en vervolgens stilstaan op pal 28 kg.

Ben ik blij? Ben ik gelukkig? Nee ik ben door het dolle heen! Ik kan wel dansen en zingen van geluk.
We zakken de vis en hangen hem met een boei aan de zak weg tot de volgende ochtend. Slapen lukt moeilijk. Om de haverklap wip ik uit de bedchair om de vis te gaan checken. De opwinding blijft duren en ik stuur middenin de nacht enkele teksberichtjes naar m'n maten. Vrienden waarvan ik weet dat ze m'n plezier zullen delen. Pas tegen het ochendgloren vind ik wat slaap, maar lang duurt het niet want even voor achten krijg ik opnieuw actie, dit keer op de uiterst rechtse hengel, in Theo's gebied. Samen varen we met Theo's boot achter de vis aan. Deze vecht langer en hardnekkiger dan 'Zeus' en het idee aan nog een bak steekt op. Zeker wanneer Theo begint te vertellen over de grote schubs en hun uithoudingsvermogen. Wat later klieft er echter een rug van een spiegel door de oppervlakte en aan de vorm te zien is het niet meteen een vis uit de absolute toplaag. Dat hoeft ook helemaal niet. Elke karper is welkom. Het blijkt uiteindelijk om een 18 kg spiegel te gaan en dat is een prachtige bonusvis!

De rest van de sessie blijft het stil, maar wat deert het, we zijn beiden meer dan tevreden.

Alijn Danau

Top brands join forces for a great cause!

Ordinarily you wouldn't put carp fishing alongside Formula 1 but when it came to helping young Liam Fairhurst catch as many carp in one hour as he could Lockey found himself in pole position alongside Formula 1 driver Heikki Kovalainen of Finland!

We'll let Mark Fairhurst continue the story, you can read more on Liam's Just Giving page by clicking here.

"Thirteen year old Liam will be the first person to fish the facility’s famous semi-circular lake outside the McLaren Technology Centre in Woking after McLaren Group Chairman and CEO Ron Dennis set him a special charity challenge.

Liam isn’t an experienced angler. In fact, he has never fished before in his life. But after a dream visit to the Woking facility in July and meeting Ron Dennis Liam was challenged to fish the lake to add to his fundraising efforts for children’s cancer charity CLIC Sargent.

Over the past 20 months, Liam has raised in excess of £250,000 for the charity – a remarkable achievement especially as Liam has been fighting his own battle with cancer for the past three years.

“Liam has one hour to catch as many fish as he can,” explained Ron. “But only he is permitted to handle the rod and only I can count up the number of fish before they are returned to the lake. Having said that, I’ll let him bring an expert angling coach. In return, I have promised Liam £50 for each fish he catches.”

Liam is looking to raise as much money as he can for CLIC Sargent – but he needs your help.

“If people sponsor me just £1 it will help make a difference,” he said. “CLIC Sargent has been there for my family throughout my treatment. I want to give something back so that they can help other families like mine.”

Donating through Justgiving is quick, easy and totally secure. It's also the most efficient way to sponsor; CLIC Sargent gets your money faster and, if you are a UK tax payer, Justgiving makes sure 25% in Gift Aid, plus a 3% supplement, are added to your donation.

Thank you for supporting me and CLIC Sargent.

Liam wrote on his just giving page about the day saying;

"Thanks to my brilliant fishing instructor (Martin Locke) we were able to complete our challenge and in the process caught 25 carp!!! Thank you to everyone at McLarens who came out to watch me and/or added to my ever growing total on this page and to everyone who has donated. With Ron Deniss' money we are nearly up to £3K which will make a huge difference to families like mine and this now takes my grand fundraising total to just over £278K. I'm back in hospital for chemo this week but wanted you all to know how much I enjoyed yesterday and how it took my mind of hospitals THANK YOU TO ALL OF YOU!!!! xxx

(To help cancer victim Liam Fairhurst, Ron Dennis has agreed to pay £50 pounds for every fish Liam can haul out of the lake at McLaren’s HQ. Always a good cause, cancer charities stand to gain from Ron’s generosity. Although Ron would micro-manage the process. ;)