New products - Presentation sets

In time for Christmas we have launched some new products for the Sharper Carper. Gold Presentations sets, Fluoro head presentation sets, Power Glow Presentation sets, Power Glow indicator systems, Zipped Urban hoodies, Limited edition 24 carat gold plated worldwide pods, Gold Fluoro indicator system in stock now! They are all perfect Christmas presents, guaranteed ...


Gold Presentation set Three Lions



Fluoro Head Gold Presentation set red



Fluoro Head Presentation set



Gold Presentation set (also available with I-Lite body)



Power Glow Presentation set




Urban Zipped hoodie



24 Carat Gold Plated Worldwide Pod





Gold Fluoro indicator system



Gold I-Lite with Gold chain and Gold Hanger ball clip

The Secret

Het is nu 3 jaar geleden dat ik met de mixen van solar aan de slag ben gegaan.

Aanvankelijk heb ik zoveel mogelijk mixen getest welke het beste past binnen mijn visserij. In die 3 jaar heb ik de meeste mixen grondig getest en zijn er enkele die mijn voorkeur zijn gaan krijgen. Met stip op nummer 1 is dat “the secret”.

Deze opvallende boilie noemde men in eerste instantie the winter secret. Maar doordat deze boilie ook in de warmere maanden enorm veel vis op de kant brengt, is het neerbuigend tegenover deze mix om hem enkel in de winter te gebruiken.

Een voorbeeldje: Afgelopen zomer heb ik na enkele dagen voeren op een klein water gevist. Het water heeft een reputatie om 1 of maximum 2 vissen per keer vrij te geven. In mijn eerste sessie van 8uur kreeg ik meteen 4 runs waaronder 2 dertigers! Ik bleef de stek ondertussen aanvoeren zonder te vissen, en collega vissers vertelden me dat ze vissen vingen die een roze substantie ontlastten. Duidelijk het bewijs dat ze er niet genoeg van krijgen!

De reden waarom ik deze mix zo graag gebruik is dat je er alle kanten mee op kan. Doordat hij enorm snel verteert kan je al eens flink doorvoeren en zodoende de vissen voor een langere tijd op je aas houden. Instant werkt hij dan ook weer voortreffelijk. Zo ving ik in september in de eerste nacht op een openbaar water in Frankrijk al meteen een spiegel van 22kg. Dat deze vis niet aan zijn eerste hap toe was bleek wel meteen, onmiddellijk bij het vangen lag mijn onthaakmat al vol roze ontlasting, zelfs ’s morgens bij het fotograferen hield het niet op.

The secret heeft een aparte, zoetige geur en is door zijn felle opvallende kleur een attractieve knikker, maar het vreemde is dat ik er niet meer witvis mee vang dan met een andere knikker. Ik vertel er wel bij dat ik graag experimenteer met deze mix, en het zoete combineer door hem iets meer “fishy” te maken.

Ik geef jullie nog enkele recepten en tips die ik graag toepas bij deze voortreffelijke, aparte mix.

Recepten:

1 kg secret mix

10ml stimulin amino

5ml fresh smoked salmon / squid & octopus koi rearer

50gr belachan powder

1 koffielepel squid & octopus powder

Deze mix gebruik ik graag bij koude watertemperaturen:

1kg secret mix

10ml stimulin amino

3ml estherblend 12/ esther pineapple

3ml candy sweetener

1 koffielepel candy sweetener powder

Tips:

-Zoals ik al aanhaalde, durf te experimenteren! Ik gebruik graag vismelen om ze daarna af te werken met zoetigheden, net zoals ik een zoete mix zoals de secret verwerk met vismelen en visflavours.

-Op waters met veel witvis of met zware hengeldruk.moet je opletten dat je niet té wilderig omspringt met wateroplosbare of overdreven attractieve producten. Je kan dan wel eens veel last hebben van witvis of kleine karper.

- Probeer je boilies telkens in kleine hoeveelheden te draaien, en telkens je toevoegingen aan te passen naargelang de omstandigheden. Als je in het voorjaar in 1 keer je vriezer vol steekt kan je na een tijdje met een boilie blijven zitten die niet volledig naar je zin is!

- Boilies moeten niet altijd rond zijn, ik voer en vis graag met "chunks" of gebroken boilies zoalng de omstandigheden het toelaten.

Succes!

Gunther Poelmans

Safety first with Solar's Lead Clips

Hi everyone. I managed a few nights out last week, and had a chance to try out the new Solar Safety Lead Clips for the first time. I was confronted with some big weed beds at the lake I was fishing – you know, the stuff which is top to bottom in the summer months and breaks off in the autumn, causing you all kinds of problems if you’re not careful.
The weather was real cold for the first few days and I knew it was going to affect the carp, keeping them huddled around safe areas like weed. I therefore wanted to fish as close to it as I could. I couldn’t actually fish directly into it as it was so thick, but after a bit of searching with the plumbing rod I found some nice firm bits of bottom close by.
As soon as the weather changed for the better, I was into my first fish. As expected, it managed to find the sanctuary of the weed, but with some steady pressure, in she came. It was nice to see the Solar clip stay firmly attached to the swivel, courtesy of the little insert, rather than slip down the line and cause me problems. With steady pressure, the fish was soon beaten, weighing in at 29lb 12oz. It was also good to see the lead stay on the clip thanks to its extended arm as I’m not a fan of dumping leads every time I fish in weed.
Further success was just around the corner on the same rod, with another nice mirror of 28lb 12oz coming the next day. Once again I had no problem whatsoever with gliding her through the weed so I’ll certainly be putting the clips to further use this coming week. I’ll let you know how I get on.
Crowy

new PB common for Steve

Seven days in swim 19 at Rainbow hardly seemed to be an exciting prospect, after all it has been my least productive of all the swims I have fished there. But as ever anything is possible at this fantastic water! I took the left side of the swim as my friend Gary Hillson was on his first trip to the lake and as the right side is normally more productive, I figured it was best to let him have that sider. It proved to be the case when on the Sunday morning he landed two carp of 20lb and 53lb, both commons and the latter being his second biggest common ever. We were both using the Club Mix, with single 20mm hook baits over a scattering of 18mm freebies and Club Mix 365 pellets. My side of the swim was slower to get started (as expected) but on the Monday I landed a couple of commons of 29lb and 37lb. From then on the action started to increase and the more bait we put in, the more action we received! As I've found before, the Rainbow Carp really do love the Club Mix - more than any other bait I would say. The right side was really doing the business for Gary with several more fish up to 46lb. But although I was getting less action, the quality of the fish was increasing and I landed three more fish, a mirror of 47lb 12oz and then two commons of 47lb 12oz and 50lb 8oz. But the best was saved until last, when at 2am on the Saturday morning, just hours before packing up, I latched in to something that felt a lot heavier than the rest! After a really good battle, Joan slipped the net under what was obviously a very large common. We weighed the fish at 67lb 12oz - a personal best by some margin and my long-awaited first 60lb+ common. The Club Mix has done wonders for my results ever since I first used it, but it seems to just get better and better, producing three 30kg carp for me this year - what a bait!!!
Cheers Steve

Met de winter voor de deur

Door een matig najaar op onze Belgische rivieren en kanalen werd de drang naar wat actie en de bijhorende kromme hengel weer groter. Het vergt heel wat van een karpervisser om blank na blank te verdragen en te weten dat je wel alles goed doet, maar dat de vissen er gewoon niet zitten. De steeds langere nachten en het dalende kwik zorgen er dan voor dat zelfs de taaiste karpervisser z’n drang naar vis op de mat moet bevredigen door eens een ander water te bevissen.

Begin november lag er een duwvaartboot pal op mijn favoriete stek aangemeerd en het zou onmogelijk zijn om er te vissen. Dat was wel flink balen, want ondertussen zat ik weer een weekje of vijf te blanken en net nu de omstandigheden om een vis te vangen goed zijn, is de stek onbevisbaar.
Plan B leek nu klaar voor uitvoering. Een nachtje op een druk bevist water met een bijzonder goede populatie zou m’n uitvalsbasis worden. Tenminste, zo had ik gehoopt. Bij aankomst aan het water kan ik alleen maar vaststellen dat er veel volk aan de slag is. Dat er ook al enkele nachten met temperaturen onder nul gepasseerd zijn is te merken aan de vangsten. Iedereen klaagt over het uitblijven ervan. Slechts één vis had zich het voorbije weekend laten strikken. Waarschijnlijk zou het beter zijn om wat te wachten tot de watertemperatuur wat stabieler is om hier aan de slag te gaan. Hier zou ik dus niet gaan vissen.
Best wel frustrerend hoor. Een ganse periode had ik het razend druk op mijn werk, en nu ik eindelijk eens een dagje vrijaf heb én rustig zou kunnen vissen zit alles tegen!

Tijd voor plan C dus. Een half uurtje blazen op de autosnelweg leidt mij naar een water waar ik ooit m’n karperhart sneller voelde kloppen. Een plaats waar ik spannende momenten beleefde en mijn vissersinstinct het volledig overnam en primeerde op “normaal” menselijk gedrag. Ondertussen heb ik het op dat water wel gezien en is de magie verdwenen. Ik ben, in tegenstelling tot wat velen denken, echt wel een gevoelsvisser. Naar mijn gevoel heb ik op dit water niks meer te zoeken. De zon gaat langzaam onder, en ik weet dat er nog maar weinig opties zijn. Of toch, nog eentje!

Een klein maar schattig watertje ligt op een boogscheut van waar ik mij tijdens de zonsondergang bevind. Ik besluit om enkel wat te voeren en pas de volgende ochtend te gaan vissen. Voorzichtig werp ik met een throwing stick enkele “the secret” boilies tussen de overhangende takken. Als gevolg van de dalende watertemperatuur moet ik ook hier rekening houden met de mindere activiteit van de karpers. Wat dat betreft weet ik dat de gebruikte boilies niet snel voor verzadiging zullen zorgen. “The secret” is namelijk een boilie die door zijn samenstelling ideaal inzetbaar is tijdens de koudere periodes. Niet dat je er in de zomer niks mee zou vangen, hoor. Integendeel, tegenwoordig gebruik ik deze boilie, met volle tevredenheid, het ganse jaar door.



Als ik de volgende ochtend weer aan de waterkant arriveer, staan er tweehonderd kilometers op de teller van m’n oude bestelwagen. De hoogste tijd om eindelijk eens een lijn nat te maken!
Ik wil zo dicht mogelijk tegen een diepe oever, onder de overhangende struiken, vissen. Omdat ik geen voerboot meer heb, heb ik mijn montages aangepast om discreet en toch accuraat te kunnen vissen.
Een inline-lood waarvan de harde plastic tube is verwijderd zit op een contour leadcore leader gemonteerd. Om het lood op z’n plaats te houden en voor een goede inhaking te zorgen heb ik een leadcore backstop bead gemonteerd.
De onderlijn bestaat uit amper 12 centimeter gecoat onderlijnmateriaal waaraan een stronghold longshank bevestigd is. Een “secret” pop up wordt rechtstreeks op de hair geplaatst. De hair wordt op z’n plaats gehouden door een blowback ringetje. Om het geheel extra attractiviteit mee te geven bevestig ik een klein pva netje gevuld met “365” pellets op de haak. Simpel én efficiënt!
De eerste worp is meteen goed en het lood belandt met een dof plonsje vlak voor de overhangende takken.
De tweede hengel wordt in een dieper gedeelte gevist. Hopelijk kan ik hier een vis verrassen die het trager afkoelende diepe water opzoekt.
Een snowman vormt op deze hengel een prima aasaanbieding. Op de iets zachtere bodem voorkomt de pop up dat de gewone boilie te ver zou wegzakken. Ook hier weer een klein netje met “365” pellets om het geheel af te werken.

Her en der verspreid ik nog enkele boilies maar omdat ik toch zo weinig mogelijk kabaal wil maken voer ik de meeste boilies in de takken, zodat ze door de twijgjes in het water belanden. Bijna geruisloos vallen de meeste fluo roze bolletjes in het water. Dit moet wel goed komen…



Lang moet ik niet wachten voor de eerste aanbeet komt. De top van de hengel die het dichtst bij de overhangende struiken ligt wordt kromgetrokken en nog voor de beetverklikker een piep geeft, gris ik de hengel uit de steunen. Even is het drillen op het scherpst van de snee om te beletten dat de vis zich in de takken vast zwemt.
Als ik juist voor enkele dode takken een kolk zie verschijnen weet ik dat de vis zich gedraaid heeft en ik de strijd zal winnen.
Niet veel later zwemt een kastanjebruine spiegel rondjes onder de hengeltop. Als ik uiteindelijk de vis in het schepnet heb, weet ik dat het een behoorlijk exemplaar betreft. Een mid-dertiger, op z’n minst.
Verbaasd over z’n schoonheid en afmetingen graaf ik in m’n geheugen om uit te zoeken of ik deze vis al eerder ving. Volgens mij is dit er één die telkens de dans ontspringt. Ik ben dus dolgelukkig omdat dit een voor mij onbekende vis is.



Zodra deze breedrug weer veilig z’n rondjes zwemt voorzie ik de hengel van een nieuwe onderlijn, plaats weer een pva netje met “365” pellets op de haak en gooi weer in. Ook ditmaal landt het lood precies waar ik het wil. “Bang on” vlak voor de overhangende takken.

Tegen de middag breekt een flauw zonnetje door de laaghangende bewolking en besluit ik om m’n hengel uit het diepere gedeelte weg te halen en een stuk ondieper te vissen. Dat de invloed van de zon vissen op het ondiepe lokt, bewijzen de twee kleine schubjes die kort na mekaar een fout maken door de snowman op te pikken.

Zo zie je maar dat er soms niet veel nodig is om wat actie te forceren. Als je de middelen die je ter beschikking hebt maar goed inzet.

Halverwege de namiddag is het de hoogste tijd om huiswaarts te keren. De plicht roept. Er moet namelijk nog gewinkeld worden en omdat Annelies vandaag wel moet werken speel ik goede huisvader en zorg dat er eten op tafel staat wanneer zij van een lange werkdag thuiskomt.
“Schat, jij hebt zeker wat gevangen, niet? Ik zie gewoon aan je gezicht dat je tevreden bent,” zegt ze wanneer ze de keuken inloopt.
En of ik tevreden ben!


Geert Ooms

4 days on the river

Hi All,
I made a quickly compilation of a 4 day session on a river a couple weeks ago with a friend.
We only caught 4 carp. A 22 lbs common for my friend, and for myself a 20+ lbs mirror and 2 commons of 37 lbs and 45,6 lbs.

Again the Secret mix did the job.

I hope you'll enjoy this short movie!

Cheers!

Gunther Poelmans

Belgische bak

Een westenwind waait door de kaler wordende eikenkruin. Er heeft zich een eekhoorn in genesteld. Het diertje is druk bezig zijn wintervoorraad eikels en noten aan te leggen. Aangezien ik weinig of geen tijd heb gehad om m'n okkernoten te rapen heeft hij voedsel zat. Hij zal allicht niet omkomen van de honger. De herfst is al flink ingezet en ik maak me klaar voor een verre trip naar de andere kant van het land. Alle vismateriaal is verhuist van de garage naar de wagen en ik neem plaats achter het stuur van m'n oude en rammelende kar. Eigenlijk ben ik dringend aan een nieuwe vierwieler toe. De geluiden die de laatste dagen vanonder de motorkap vandaan komen klinken op z'n zachtst gezegd onheilspellend. Het lijkt wel of er een of ander wild dier onder verscholen zit. Een beest met vreselijke honger en een knorrende maag. Mensen op straat werpen me vreemde blikken toe wanneer ik kom aanrijden. Maar goed, de acht jaar oude vismobiel rijdt nog gezwind van punt A naar B en zolang hij dat doet is het me goed. De priemende blikken van voorbijgangers neem ik maar voor lief.

We schrijven de laatste week van oktober en ik geniet het voorrecht om een drie nachtensessie te mogen vissen op een syndicaatwater in Limburg. Dit op uitnodiging van mijn makker Theo Pustjens.
Een vistrip waar ik reikhalzend heb naar uitgekeken. In de weken voor de bewuste sessie kan ik maar aan één ding denken en dat is 'Zeus', de grootste spiegel van het water. 'Zeus' is werkelijk een fenomenale karper. Een oogstrelend mooie vis die uitzonderlijk geproportioneerd is. Groot, lang, breed in de rug, alles in de juiste verhouding en voorzien van een prachtig schubbenpatroon. Nu, er zwemt menige grote knaap rond in Theo's water en elke daar gevangen karper zou me een groot plezier doen, echter het vangen van 'Zeus' zou ik als het absolute summum beschouwen. De vis hangt daarom al dagenlang als een roze wolk boven mijn hoofd. Eigenlijk in achter mekaar schuivende wolken. Wolken met tekstballonetjes als in een stripverhaal waarin ik zelf ook een rolletje krijg toebedeeld. En uiteraard een stripverhaal met happy end waarbij 'Zeus' op het einde verdwijnt in mijn net. Ik ben er zo van doordrongen dat ik veel vaker dan anders foute antwoorden geef wanneer m'n Volschub tracht een gesprek met me aan te knopen. Het woord vis(sen) rolt enkele keren onbedoeld uit m'n mond. Bij het "wat gaan we vanavond eten schat", kom ik er nog net mee weg, maar als ik ook iets over karpers mompel bij de vraag of ik haar nog wel graag zie heb ik het finaal verkorven voor die dag.

Ik ben zo enthousiast dat ik een half uur eerder op de afspraak ben. Theo troont me eerst mee naar z'n kelder waar hij trots z'n nieuwste passie etaleert. Twee reusachtige aquaria met daarin samen een vijftigtal enig mooi beschubde karpertjes. Allemaal eigen kweek, nakomelingen van Theo's reuzen die hij opkweekt tot ze de vereiste aalscholvervrije grootte hebben bekomen en ze uitgezet kunnen worden bij hun ouders.
Eén van de vissen is bijna drie keer zo groot als z'n soortgenoten. Een supergroeier met de vereiste genen om het tot megakarper te schoppen. Hopelijk komt hij het komende, meest belangrijke, jaar in een karperleven, goed door en kan iemand hem in de toekomst verwelkomen op de onthaakmat.

Een uur later sta ik eindelijk aan de oever van de grote grindkuil. Er zijn recent nog werken uitgevoerd, dijken heraangelegd en de aarde voelt er nog wat onvast onder de voeten. Er staat regen op het programma en dat wordt dus geheid een modderbende als ik me hier ga neerpoten. Theo's verklaring dat het een uithoek is die weinig wordt bevist en daarom wel eens een school vissersschuwe karpers kon herbergen vind wel gehoor in mijn op volle toeren draaiende karperbrein. Echter, uiteindelijk besluit ik om aan de andere zijde van het water te starten en de bewuste uithoek eerst te voorzien van voer alvorens deze te bevissen. En mocht het flink lopen op de eerste stek dan is de noodzaak om uit te wijken naar hier misschien niet eens nodig. Ik heb 10 kg Secret boilies en 5 kg gelijknamige pellets bij me (voorheen Winter Secret maar de 'Winter' is intussen weggelaten omdat er daardoor onterecht werd van uitgegaan dat het aas enkel 's winters voor succes garant stond). Ik ben er tamelijk wild van want ik heb het enkele weken geleden voor het eerst losgelaten op Rainbow. De daar gevangen vissen hadden er duidelijk pap van gelust. De onthaakmat lag vol met het roze spul. Altijd een goed teken! Ook de vangsten van mijn teamgenoten Geert Ooms en Gunther Poelmans zijn adembenemend op de Secrets.


De dagen worden alsmaar korter en het is zaak de hengels te water te hebben alvorens het geheel donker is. Theo wijst me nog snel de meest interessante spots aan en ik neem elke aanwijzing en hint in dankbaarheid aan. De jarenlange ervaring van een oude karperrot als hij leg je niet zomaar naast je neer. Hij kent het water als geen ander en zijn raad kan wel eens van goudwaarde blijken. Hij geeft me de tip om de bodem uiterst secuur af te tasten naar grind en mijn rig (simpele snowmanrig met een Solar Long Shank nr 6 haak) en haakaas (14mm Secret boilies) te droppen waar het hard is. Geen sinecure zo blijkt, want het nog resterende grind blijkt een schaars goed. Het meeste is weggezogen door de grindzuigers. Grote slokoppen van machines toebehorend aan de firma's die deze en andere plassen in de buurt hebben doen ontstaan. Na lang zoeken en aftasten heb ik toch iets gevonden dat bevredigend aanvoelt en wordt het tijd voor koffie en een hapklaar brokje kip. Kip uit eigen hok en klaargemaakt door Volschub. Lekker!
Tegen 19h zitten we relaxed in ons stoeltje te genieten van de avond. Er staat een kille bries maar ach, wat deert het. Voor ons uit zwemmen beren van karpers, volgens Theo waarschijnlijk 5 stuks die de magische 50 pond overschrijden. Plus nog een aanzienlijke reeks dertigers en veertigers. Kortom genoeg om het bloed sneller te doen stromen.

In afwachting van livekarpers bekijk ik maar het uitgebreide fotoalbum annex logboek. Bladzijde na bladzijde vergaap ik me aan de schitterende bewoners van de plas. Man, man, man wat een verzameling schoonheden... Ik werp nog een laatste keer en blik op 'Zeus' en sluit vervolgens het boek. Laat die Delkims maar krijsen! Al is dat meer een wensgedachte dan iets wat ik ook echt verwacht.
En toch, amper twee uur later weerklinkt het zoete geluid van een Delkim over het water. Het is Theo's meest rechtse. Een gerenommeerde hotspot die al vroeg in de sessie een lage dertiger voortbrengt. Het blijkt om een nog jonge, pas enkele jaren geleden uitgezette vis te gaan. Hij is drie kilo aangekomen. Theo is blij met het resultaat. En ik zie aan zijn ogen dat hij nog het meest blij is met de stevige groei en de ruime gewichtstoename van de vis dan met het feit dat deze over de dertig pond gaat. Theo schept bijzonder veel plezier in het zien groeien van zijn stockvissen. Ik herken dat...
Deze sessie begint aardig. Amper enkele uren ver en al vis op kant. En het werd nog beter want exact een uur na de eerste aanbeet volgt er een fluiter op Theo's linkse. Hij springt de zware metalen boot in en stuift er achteraan. Hij is binnen de 10 minuten terug en eerst denk ik nog dat hij de vis is kwijtgespeeld, de vorige dril duurde immers een stuk langer, maar ik zie het net met grote schub erin op de mat in de boot liggen en besef dat hij het toch tot een goed eind heeft gebracht. Mijn ogen vallen zowat uit hun kassen als ik met behulp van onze lampen de omvang van de schubkarper zie. Theo heeft hem al herkend en weet dat het om een dikke veertiger gaat. Hij had dezelfde vis vorig jaar op 24 kg. Maar toen zat hij al zo vet dat er nagenoeg niks meer bij kon... En toch zwiept de unsternaald vlot door de 25 kg grens! Meer bepaald 25,1kg. Nou Theo heeft zijn start niet gemist. Wat een kanjer zeg...



Ik heb intussen voorgevoerd in de 'uithoek', maar het lijkt er sterk op dat er volop vissen zitten in dit gedeelte van het water, nu ja baat het niet, dan schaadt het niet. We genieten nog na met een lekkere dampende mok, praten over wat hopelijk nog komen gaat en kruipen uiteindelijk iets na middernacht onder de wol. Het is flink afgekoeld, de thermometer kruipt richting vriespunt en de kille wind is niet meteen uitnodigend om lange tijd op het water te vertoeven.
Ik kan de slaap niet meteen vatten, mijn hoofd loopt over van de karper. Zouden de Limburgse dikbuiken ook bij mij langskomen en proeven van The Secret of zitten ze zo geconditioneerd op Theo's aas dat ze niets anders blieven. Twijfel bekruipt me omdat ik intussen weet dat Steve Briggs deze stek laatst nog ook beviste en niks wist te vangen.

Iets na 01h. Ze zijn wel degelijk geïnteresseerd in The Secret want mijn linkse Delkim giert het uit. Een fluiter van jewelste. De draad vliegt in een ijltempo van de molen. Het is mijn verst liggende hengel die nog behoorlijk ondiep lag op een mini-kiezelrug. De vis snelt in een rottempo naar het open water. Een geluk, want als hij koers had gezet naar de andere kant dan zwom hij ongetwijfeld achter het schiereiland aan en dan was de kans op vastzitten een stuk groter. Maar de karpergoden zijn met mij en even later ben ik boven de vis. Het voelt goed aan en ik hoop op een dertiger, misschien zelfs een veertiger. En diep van binnen nog op veel meer... Eigenlijk hoop ik gewoon op 'Zeus', maar dat zou natuurlijk veel gevraagd zijn, niet? Eerste run van het water en meteen voor de top gaan. Nou ja, je kan maar hopen en dromen, toch?

Er valt behoorlijk wat licht van de straatlantaarns over het water dat trouwens kraakhelder helder is en ondanks het donker van de nacht kan ik wat later een wel erg brede rug aan de oppervlakte zien. De spanning is meteen te snijden want het is duidelijk een bak, dat is een veertiger, zeker weten. En wie weet, misschien zelfs... Nee, nu niet te overmoedig worden denk ik, maar ik krijg dat idee aan 'Zeus' gewoon niet uit m'n kop. En als de vis een eerste keer op z'n zijkant gaat liggen zie in een schubbenpatroon dat me o zo bekend voorkomt. Ik heb de foto's van eerdere vangsten de afgelopen dagen zo vaak bekeken dat de contouren zowat in mijn geheugen gegrift staan. Dan duikt de vis weer en vraag ik me af of ik dit niet allemaal hallucineer. Misschien is mijn obsessie met deze vis zo hard opgelopen dat ik hem overal en in alles zie... Maar als de spiegel wat later een tweede maal op zijn zijde ligt en ik hem het net kan inloodsen weet ik wel zeker dat dit hem is. Ik bekijk hem nog heel even met m'n hoofdlampje, zie dat het goed is en vaar terug naar de oever, die zeker driehonderd meter verder ligt...
Theo staat me al op te wachten en hij merkt aan m'n gedrag dat het iets speciaal is. Theo werpt één blik in het net en bevestigd meteen mijn vermoedens. Jawel het is 'Zeus', the one and only!! Dat het een vijftiger is staat buiten kijf, maar volgens Theo moet hij rond deze tijd van het jaar eerder richting 30 kg dan 25 kg gaan. De unster staat met weegzak eraan op nul en het is wachten op het verdict. De naald slaat met een klap door de vijftigpondsgrens heen en blijft wiebelen en vervolgens stilstaan op pal 28 kg.

Ben ik blij? Ben ik gelukkig? Nee ik ben door het dolle heen! Ik kan wel dansen en zingen van geluk.
We zakken de vis en hangen hem met een boei aan de zak weg tot de volgende ochtend. Slapen lukt moeilijk. Om de haverklap wip ik uit de bedchair om de vis te gaan checken. De opwinding blijft duren en ik stuur middenin de nacht enkele teksberichtjes naar m'n maten. Vrienden waarvan ik weet dat ze m'n plezier zullen delen. Pas tegen het ochendgloren vind ik wat slaap, maar lang duurt het niet want even voor achten krijg ik opnieuw actie, dit keer op de uiterst rechtse hengel, in Theo's gebied. Samen varen we met Theo's boot achter de vis aan. Deze vecht langer en hardnekkiger dan 'Zeus' en het idee aan nog een bak steekt op. Zeker wanneer Theo begint te vertellen over de grote schubs en hun uithoudingsvermogen. Wat later klieft er echter een rug van een spiegel door de oppervlakte en aan de vorm te zien is het niet meteen een vis uit de absolute toplaag. Dat hoeft ook helemaal niet. Elke karper is welkom. Het blijkt uiteindelijk om een 18 kg spiegel te gaan en dat is een prachtige bonusvis!

De rest van de sessie blijft het stil, maar wat deert het, we zijn beiden meer dan tevreden.

Alijn Danau