IJSVISSEN

Voor het eerst sinds lange tijd hebben we te maken met een echte winter. Met sneeuw, ijs en vrieskou. We zijn afgelopen jaren flink verwend geweest want op de meeste plaatsen viel er het ganse jaar door (ook tijdens de wintermaanden) vis te vangen. Het milde weer lokte meer dan anders vissers naar het water. Datzelfde milde weer deed ook de karpers actiever blijven. De combinatie van meer vissers en actievere karpers resulteerde in nog actievere karpers. Want karpers die voedsel vinden blijven eten, ongeacht de temperatuur.

Echter niet zo dit jaar. Koning Winter is terug van lang weggeweest en dat zullen we geweten hebben. Hij laat zich gelden, strooit met witte vlokken, doet slecht geïsoleerde waterleidingen springen, gijzelt automobilisten en jaagt het energieverbruik de hoogte in. Hij heeft ongetwijfeld aandelen in de petroleumsector en speelt onder één hoedje met de olieindustrie, dat is duidelijk.
De vrieskou houdt Europa nu al sinds december in haar greep. Wateren zitten ingepakt in een ijskleed dat elke confrontatie met de karper verhindert. Deze temperaturen zullen er trouwens voor zorgen dat het een flink stuk langer zal duren alvorens de vissen in beweging komen. Fluitende beetverklikkers zijn in deze contreien dus nog niet voor meteen.

Met al deze wetenswaardigheden in het achterhoofd besloot ik om mijn geluk zuidelijker te gaan beproeven. Rainbow blijft doorgaans gespaard van extreme koude en uit ervaring weet ik dat je er elk moment van het jaar, zelfs in januari, een kans (hoe klein ook) hebt op karper. Martin Locke had tijdens de eerste week van januari drie stekken geboekt en door het uitvallen van iemand met griep rees plots de kans om de Belgische winterse koude voor even achter me te laten en misschien al de eerste karper(s) van 2009 op kant te trekken. Het vooruitzicht aan kromme hengels, een vleugje zon en op zijn minst wat milder weer was te aanlokkelijk om naast me neer te leggen. En zo vertrok ik samen met Dirk van UCP op 2 januari richting Bordeaux.

Januariveertiger
Het is al enige tijd een ambitie om in elke maand van het jaar een veertiger te hebben gevangen. Tot op heden ontbrak enkel nog de eerste maand van het jaar in het lijstje. Nu vis ik weinig tot niet in januari. Eigenlijk is het pas mijn derde januarisessie ooit, dus het is niet onlogisch dat net daar het hiaat zit. Maar deze sessie biedt de mogelijkheid om er verandering in te brengen.

Toen we op 3 januari vanuit de hotelkamer naar buiten staarden en het landschap in een winterse tooi aanschouwden, zakte ook onze innerlijke thermometer een paar graden… Min 7°C…
Echter van zodra we een half uur aan het rijden waren om de laatste 100 km naar het water af te leggen, zagen we het witte, winterse landschap veranderen in een groene versie en klom de temperatuur gestaag. Het is me vaker overkomen. Ondanks het feit dat het slechts een uurtje rijden verwijderd is van Bordeaux, toch heeft Rainbow vaak een ander weertype. Ook nu was het er gemiddeld 10°C graden warmer, dus dat was een meevaller. Al is 3 à 4°C nu ook weer niet meteen van die aard om de zonnebrandolie en de zwembroek uit de reistas te halen.

Er waren in de week voordien 13 vissen gevangen verdeeld over 20 vissers. Geen vetpot, maar er was tenminste kans op vis. De Duitsers die op stek 12 hadden gezeten (de stek die ook wij zouden bevissen) hadden tijdens hun 2 weken durende trip 4 vissen gevangen. Drie 20-ponders en een 21 kg spiegel. Dat is 1 vis/man/week…

De watertemperatuur bedroeg 5°C. Niet meteen van die aard om een massa boilies overboord te kieperen. Ik strooide spaarzaam een tiental Solar mini Secret boilies. Ik kende de stek van eerdere sessies en had een vrij goed beeld in mijn achterhoofd waar ik al dan niet kans maakte op een aanbeet. Ik had het volste vertrouwen in mijn aas. Zeker met deze koude is The Secret een absolute aanrader. Dat bleek trouwens al snel want op zondagmiddag lag de eerste vis al op de mat. Een amper vechtende 17 kg schub werd mijn eerste karper van 2009. Mooie binnenkomer!
Een paar uur later kreeg ik alweer een aanbeet. Dit keer op een hengel in een totaal andere zone. Ook deze vis bood, ondanks zijn gewicht van 18 kg, weinig weerwerk. Niet dat ik daar om maalde. Hoe sneller ze in het net belanden, hoe liever het me is. Het is trouwens typisch dat ze bij dergelijke temperaturen minder vechten, door de koude staat hun metabolisme op een lager pitje. Even later kreeg ook Dirk een aanbeet maar de vis kwam nagenoeg meteen los. Dit ging onverhoopt goed.
De start mocht er alleszins zijn, dat beloofde voor de rest van de week.





Op maandag, iets na de klok van 13h, kwam karper nr 3 aanbellen. Enkele korte bliepen van mijn meest rechtse muziekdoos deed ons luttele ogenblikken later alweer het ruime sop kiezen. Dirk stuurt de boot richting verdwijnpunt van de lijn en ik draai in opperste concentratie strak. Het is dezelfde hengel die gisteren een 17 kg opbracht. Een gerenommeerde stek, zowel ‘s winters als ‘s zomers. Het betreft een opening tussen een strook land die de eilandstek van stek 12/11 afsluit.
De vis zat in eerste instantie schijnbaar ergens achter vast, maar van zodra ik de druk opvoerde kwam ook januarischub nr 3 gezwind naar het net. Een langgerekte torpedoschub van 18,2 kg. Onvoorstelbaar! Er zijn voorlopig slechts vier vissen op het ganse water gevangen. Een Italiaan op stek 8 heeft de jackpot beet in de vorm van een 27 kg schub. Het zal zijn enige vis worden deze week, maar ik had beslist mijn drie willen inruilen voor die van hem, er valt best te leven met één zo’n vis/week, niet?





Gerard en Eino, enkele Nederlanders die op stek 14 zitten, vangen hun eerste Rainbowkarper. Een schub van om en bij de 13,5 kg. Heel opvallend, het zijn weer nagenoeg allemaal schubs. Er zouden gedurende de rest van de week alles samen 11 vissen op kant komen en 9 ervan zouden schubs zijn. En dat terwijl de verhouding schub/spiegel toch 50/50 is. Ik heb het hier ‘s winters eerder meegemaakt. Vermoedelijk zijn schubs ‘s winters toch actiever dan spiegels. Is hun metabolisme net wat anders en heeft koude er net wat minder vat op?

Sneeuwtapijt
Even later vallen ook hier de eerste sneeuwvlokken en ziet het er naar uit dat ook dit meest zuidwestelijk stukje van Frankrijk door de winter wordt ingehaald…

Dinsdagmiddag, alles is wit. Het is koud of wat dacht je? Het levert mooie plaatjes op dat wel, maar we hangen meer boven de kachel in de bivvy dan we achter de hengels zitten. Ik denk dat ik hallucineer van de koude als even na de middag het geluid van een fluitende Delkim over het water klinkt. Mijn Delkim dan nog! Deze jongen vecht in tegenstelling tot zijn voorgangers wel naar behoren en het duurt een volle tien minuten alvorens hij het opgeeft. Een schub (jawel, wat had u anders gedacht?) van net geen 12 kg zal zo meteen voor schitterende sneeuwplaatjes zorgen.





De watertemperatuur is intussen gezakt to 4°C. Denk niet dat ik al ooit een karper heb gevangen bij een dergelijke temperatuur.

Ook Martin en zijn maat vingen vandaag elk een vis. Een twintigponds spiegel en schub. En dat binnen hetzelfde kwartier! Daar zal en zou het voor hen bij blijven, maar dat wisten we toen nog niet.

Het is intussen woensdag en het heeft flink gevroren. Er is ijsvorming in de kant en hier en daar ligt al een baai onder een laagje ijs. Dat belooft weinig goeds. Vanavond draaien we de hengels binnen en worden we door Pascal, de eigenaar, getracteerd op een post nieuwjaarsmaaltijd. Een vast ritueel voor en na nieuwjaar. Pascal geeft drie weken op rij een banket voor zijn vissers. Spijtig genoeg wordt de gezellige avond wat ontsierd door enkele Italianen die het nodig vinden om hun hengels onbeheerd in het water achter te laten. Pascal komt er achter en gooit hen stande pede van het water. Ze druipen met de staart tussen de benen af.

We herbeginnen pas op donderdagochtend met vissen. Door de vrieskou van vannacht was het weinig opportuun om na middernacht nog vier hengels uit te varen. De watertemperatuur bedraagt intussen nog 3°C. Het blijft de ganse dag stil.

Op vrijdagochtend worden we wakker onder een pak ijs. Het water ligt voor 90% dichtgevroren. Al onze lijnen zitten vastgevroren in het ijs. Tot mijn verbazing zie ik dat één van mijn polyballen weg is. De andere drie liggen vast in het ijs. Ik moet dus een aanbeet hebben gehad vannacht. Echter doordat mijn draad vooraan vast zit in het verglaasde water kon ik onmogelijk een beetindicatie krijgen. We doen er zowat 40 minuten over alvorens we genoeg ijs hebben gebroken (met behulp van onze beider boten varen we het ijs in een min of meer rechte lijn stuk) om bij de vastzittende vis te komen. De vogel is helaas al gaan vliegen en zo is de laatste kans op nog een extra vis verspeeld. Aangezien er onder deze omstandigheden niet verder te vissen valt besluiten we maar om in te pakken. Het duurt nog 4h alvorens we alle hengels hebben bevrijd uit hun ijsgevangenis en we vervroegd huiswaarts keren.

Ik heb dan wel geen januariveertiger gevangen, maar ik ben ontzettend tevreden met het resultaat en met de al bij al aparte belevenis!





Alijn Danau