We schrijven de laatste week van oktober en ik geniet het voorrecht om een drie nachtensessie te mogen vissen op een syndicaatwater in Limburg. Dit op uitnodiging van mijn makker Theo Pustjens.
Een vistrip waar ik reikhalzend heb naar uitgekeken. In de weken voor de bewuste sessie kan ik maar aan één ding denken en dat is 'Zeus', de grootste spiegel van het water. 'Zeus' is werkelijk een fenomenale karper. Een oogstrelend mooie vis die uitzonderlijk geproportioneerd is. Groot, lang, breed in de rug, alles in de juiste verhouding en voorzien van een prachtig schubbenpatroon. Nu, er zwemt menige grote knaap rond in Theo's water en elke daar gevangen karper zou me een groot plezier doen, echter het vangen van 'Zeus' zou ik als het absolute summum beschouwen. De vis hangt daarom al dagenlang als een roze wolk boven mijn hoofd. Eigenlijk in achter mekaar schuivende wolken. Wolken met tekstballonetjes als in een stripverhaal waarin ik zelf ook een rolletje krijg toebedeeld. En uiteraard een stripverhaal met happy end waarbij 'Zeus' op het einde verdwijnt in mijn net. Ik ben er zo van doordrongen dat ik veel vaker dan anders foute antwoorden geef wanneer m'n Volschub tracht een gesprek met me aan te knopen. Het woord vis(sen) rolt enkele keren onbedoeld uit m'n mond. Bij het "wat gaan we vanavond eten schat", kom ik er nog net mee weg, maar als ik ook iets over karpers mompel bij de vraag of ik haar nog wel graag zie heb ik het finaal verkorven voor die dag.
Ik ben zo enthousiast dat ik een half uur eerder op de afspraak ben. Theo troont me eerst mee naar z'n kelder waar hij trots z'n nieuwste passie etaleert. Twee reusachtige aquaria met daarin samen een vijftigtal enig mooi beschubde karpertjes. Allemaal eigen kweek, nakomelingen van Theo's reuzen die hij opkweekt tot ze de vereiste aalscholvervrije grootte hebben bekomen en ze uitgezet kunnen worden bij hun ouders.
Eén van de vissen is bijna drie keer zo groot als z'n soortgenoten. Een supergroeier met de vereiste genen om het tot megakarper te schoppen. Hopelijk komt hij het komende, meest belangrijke, jaar in een karperleven, goed door en kan iemand hem in de toekomst verwelkomen op de onthaakmat.
Een uur later sta ik eindelijk aan de oever van de grote grindkuil. Er zijn recent nog werken uitgevoerd, dijken heraangelegd en de aarde voelt er nog wat onvast onder de voeten. Er staat regen op het programma en dat wordt dus geheid een modderbende als ik me hier ga neerpoten. Theo's verklaring dat het een uithoek is die weinig wordt bevist en daarom wel eens een school vissersschuwe karpers kon herbergen vind wel gehoor in mijn op volle toeren draaiende karperbrein. Echter, uiteindelijk besluit ik om aan de andere zijde van het water te starten en de bewuste uithoek eerst te voorzien van voer alvorens deze te bevissen. En mocht het flink lopen op de eerste stek dan is de noodzaak om uit te wijken naar hier misschien niet eens nodig. Ik heb 10 kg Secret boilies en 5 kg gelijknamige pellets bij me (voorheen Winter Secret maar de 'Winter' is intussen weggelaten omdat er daardoor onterecht werd van uitgegaan dat het aas enkel 's winters voor succes garant stond). Ik ben er tamelijk wild van want ik heb het enkele weken geleden voor het eerst losgelaten op Rainbow. De daar gevangen vissen hadden er duidelijk pap van gelust. De onthaakmat lag vol met het roze spul. Altijd een goed teken! Ook de vangsten van mijn teamgenoten Geert Ooms en Gunther Poelmans zijn adembenemend op de Secrets.
De dagen worden alsmaar korter en het is zaak de hengels te water te hebben alvorens het geheel donker is. Theo wijst me nog snel de meest interessante spots aan en ik neem elke aanwijzing en hint in dankbaarheid aan. De jarenlange ervaring van een oude karperrot als hij leg je niet zomaar naast je neer. Hij kent het water als geen ander en zijn raad kan wel eens van goudwaarde blijken. Hij geeft me de tip om de bodem uiterst secuur af te tasten naar grind en mijn rig (simpele snowmanrig met een Solar Long Shank nr 6 haak) en haakaas (14mm Secret boilies) te droppen waar het hard is. Geen sinecure zo blijkt, want het nog resterende grind blijkt een schaars goed. Het meeste is weggezogen door de grindzuigers. Grote slokoppen van machines toebehorend aan de firma's die deze en andere plassen in de buurt hebben doen ontstaan. Na lang zoeken en aftasten heb ik toch iets gevonden dat bevredigend aanvoelt en wordt het tijd voor koffie en een hapklaar brokje kip. Kip uit eigen hok en klaargemaakt door Volschub. Lekker!
Tegen 19h zitten we relaxed in ons stoeltje te genieten van de avond. Er staat een kille bries maar ach, wat deert het. Voor ons uit zwemmen beren van karpers, volgens Theo waarschijnlijk 5 stuks die de magische 50 pond overschrijden. Plus nog een aanzienlijke reeks dertigers en veertigers. Kortom genoeg om het bloed sneller te doen stromen.
In afwachting van livekarpers bekijk ik maar het uitgebreide fotoalbum annex logboek. Bladzijde na bladzijde vergaap ik me aan de schitterende bewoners van de plas. Man, man, man wat een verzameling schoonheden... Ik werp nog een laatste keer en blik op 'Zeus' en sluit vervolgens het boek. Laat die Delkims maar krijsen! Al is dat meer een wensgedachte dan iets wat ik ook echt verwacht.
En toch, amper twee uur later weerklinkt het zoete geluid van een Delkim over het water. Het is Theo's meest rechtse. Een gerenommeerde hotspot die al vroeg in de sessie een lage dertiger voortbrengt. Het blijkt om een nog jonge, pas enkele jaren geleden uitgezette vis te gaan. Hij is drie kilo aangekomen. Theo is blij met het resultaat. En ik zie aan zijn ogen dat hij nog het meest blij is met de stevige groei en de ruime gewichtstoename van de vis dan met het feit dat deze over de dertig pond gaat. Theo schept bijzonder veel plezier in het zien groeien van zijn stockvissen. Ik herken dat...
Deze sessie begint aardig. Amper enkele uren ver en al vis op kant. En het werd nog beter want exact een uur na de eerste aanbeet volgt er een fluiter op Theo's linkse. Hij springt de zware metalen boot in en stuift er achteraan. Hij is binnen de 10 minuten terug en eerst denk ik nog dat hij de vis is kwijtgespeeld, de vorige dril duurde immers een stuk langer, maar ik zie het net met grote schub erin op de mat in de boot liggen en besef dat hij het toch tot een goed eind heeft gebracht. Mijn ogen vallen zowat uit hun kassen als ik met behulp van onze lampen de omvang van de schubkarper zie. Theo heeft hem al herkend en weet dat het om een dikke veertiger gaat. Hij had dezelfde vis vorig jaar op 24 kg. Maar toen zat hij al zo vet dat er nagenoeg niks meer bij kon... En toch zwiept de unsternaald vlot door de 25 kg grens! Meer bepaald 25,1kg. Nou Theo heeft zijn start niet gemist. Wat een kanjer zeg...
Ik heb intussen voorgevoerd in de 'uithoek', maar het lijkt er sterk op dat er volop vissen zitten in dit gedeelte van het water, nu ja baat het niet, dan schaadt het niet. We genieten nog na met een lekkere dampende mok, praten over wat hopelijk nog komen gaat en kruipen uiteindelijk iets na middernacht onder de wol. Het is flink afgekoeld, de thermometer kruipt richting vriespunt en de kille wind is niet meteen uitnodigend om lange tijd op het water te vertoeven.
Ik kan de slaap niet meteen vatten, mijn hoofd loopt over van de karper. Zouden de Limburgse dikbuiken ook bij mij langskomen en proeven van The Secret of zitten ze zo geconditioneerd op Theo's aas dat ze niets anders blieven. Twijfel bekruipt me omdat ik intussen weet dat Steve Briggs deze stek laatst nog ook beviste en niks wist te vangen.
Iets na 01h. Ze zijn wel degelijk geïnteresseerd in The Secret want mijn linkse Delkim giert het uit. Een fluiter van jewelste. De draad vliegt in een ijltempo van de molen. Het is mijn verst liggende hengel die nog behoorlijk ondiep lag op een mini-kiezelrug. De vis snelt in een rottempo naar het open water. Een geluk, want als hij koers had gezet naar de andere kant dan zwom hij ongetwijfeld achter het schiereiland aan en dan was de kans op vastzitten een stuk groter. Maar de karpergoden zijn met mij en even later ben ik boven de vis. Het voelt goed aan en ik hoop op een dertiger, misschien zelfs een veertiger. En diep van binnen nog op veel meer... Eigenlijk hoop ik gewoon op 'Zeus', maar dat zou natuurlijk veel gevraagd zijn, niet? Eerste run van het water en meteen voor de top gaan. Nou ja, je kan maar hopen en dromen, toch?
Er valt behoorlijk wat licht van de straatlantaarns over het water dat trouwens kraakhelder helder is en ondanks het donker van de nacht kan ik wat later een wel erg brede rug aan de oppervlakte zien. De spanning is meteen te snijden want het is duidelijk een bak, dat is een veertiger, zeker weten. En wie weet, misschien zelfs... Nee, nu niet te overmoedig worden denk ik, maar ik krijg dat idee aan 'Zeus' gewoon niet uit m'n kop. En als de vis een eerste keer op z'n zijkant gaat liggen zie in een schubbenpatroon dat me o zo bekend voorkomt. Ik heb de foto's van eerdere vangsten de afgelopen dagen zo vaak bekeken dat de contouren zowat in mijn geheugen gegrift staan. Dan duikt de vis weer en vraag ik me af of ik dit niet allemaal hallucineer. Misschien is mijn obsessie met deze vis zo hard opgelopen dat ik hem overal en in alles zie... Maar als de spiegel wat later een tweede maal op zijn zijde ligt en ik hem het net kan inloodsen weet ik wel zeker dat dit hem is. Ik bekijk hem nog heel even met m'n hoofdlampje, zie dat het goed is en vaar terug naar de oever, die zeker driehonderd meter verder ligt...
Theo staat me al op te wachten en hij merkt aan m'n gedrag dat het iets speciaal is. Theo werpt één blik in het net en bevestigd meteen mijn vermoedens. Jawel het is 'Zeus', the one and only!! Dat het een vijftiger is staat buiten kijf, maar volgens Theo moet hij rond deze tijd van het jaar eerder richting 30 kg dan 25 kg gaan. De unster staat met weegzak eraan op nul en het is wachten op het verdict. De naald slaat met een klap door de vijftigpondsgrens heen en blijft wiebelen en vervolgens stilstaan op pal 28 kg.
Ben ik blij? Ben ik gelukkig? Nee ik ben door het dolle heen! Ik kan wel dansen en zingen van geluk.
We zakken de vis en hangen hem met een boei aan de zak weg tot de volgende ochtend. Slapen lukt moeilijk. Om de haverklap wip ik uit de bedchair om de vis te gaan checken. De opwinding blijft duren en ik stuur middenin de nacht enkele teksberichtjes naar m'n maten. Vrienden waarvan ik weet dat ze m'n plezier zullen delen. Pas tegen het ochendgloren vind ik wat slaap, maar lang duurt het niet want even voor achten krijg ik opnieuw actie, dit keer op de uiterst rechtse hengel, in Theo's gebied. Samen varen we met Theo's boot achter de vis aan. Deze vecht langer en hardnekkiger dan 'Zeus' en het idee aan nog een bak steekt op. Zeker wanneer Theo begint te vertellen over de grote schubs en hun uithoudingsvermogen. Wat later klieft er echter een rug van een spiegel door de oppervlakte en aan de vorm te zien is het niet meteen een vis uit de absolute toplaag. Dat hoeft ook helemaal niet. Elke karper is welkom. Het blijkt uiteindelijk om een 18 kg spiegel te gaan en dat is een prachtige bonusvis!
De rest van de sessie blijft het stil, maar wat deert het, we zijn beiden meer dan tevreden.
Alijn Danau
Posts
No comments:
Post a Comment